Sedacja wziewna

Bezstresowe zabiegi z wykorzystaniem podtlenku azotu

Sedacja to działanie, które na celu zniesienie niepokoju, strachu oraz wywołanie uspokojenia Pacjenta. Podawany jest podtlenkek azotu z tlenem przy pomocy niewielkiej pachnącej maseczki twarzowej.

Zabieg ten przeprowadzamy tuż przed rozpoczęciem leczenia stomatologicznego, a jego efekt jest natychmiastowy.

Jest to całkowicie bezpieczna i nieszkodliwa metoda pozwalająca na odprężenie w trakcie trwania zabiegu

Pacjent czuje się przyjemnie rozluźniony, nie odczuwa strachu ani bólu i. Jednocześnie traci poczucie czasu i nawet po długim zabiegu jest przekonany, iż spędził na fotelu zaledwie krótką chwilę. Co istotne, przy ogólnym rozluźnieniu i zniesionym odczuciu bólu zachowuje podstawowe odruchy i nie traci kontaktu z otoczeniem.

Polecamy tą metodę szczególnie osobom z silnymi stanami lękowymi związanymi z leczeniem stomatologicznym, z odruchami wymiotnymi, nadpobudliwością i nerwowością, oraz podczas długo trwających zabiegów. Ze względu na wysoki poziom bezpieczeństwa sedacja wziewna znajduje też zastosowanie podczas leczenia dzieci.

Skuteczność sedacji:

Średnia skuteczność sedacji wziewnej tzn. udanej sedacji to ok.80%. Skuteczność sedacji zależna jest od kilku czynników, m.in.:

• podatności pacjenta na podtlenek azotu – ok.10% pacjentów jest niewrażliwych na działanie gazu rozweselającego;
• wcześniejszych doświadczeń pacjenta – im większy doznany wcześniej uraz, tym trudniej uspokoić pacjenta. Czasami jest to niemożliwe i wtedy pacjenta należy skierować na zabieg w znieczuleniu ogólnym;
• konstrukcji psychofizycznej pacjenta – pacjenci (a zwłaszcza dzieci) obawiający się wszelkich czynności wykonywanych przez dentystę, często nie zgadzają się również na stosowanie sedacji wziewnej; warunkiem powodzenia sedacji u dzieci jest ich dobrowolne założenie maseczki na nos (nigdy nie wykonuje się tego na siłę) oraz równomierne i spokojne oddychanie.

Wskazania do zastosowania sedacji wziewnej N2O/O2:

• silny lęk przed jakimkolwiek leczeniem;
• silny lęk przed ukłuciem zarówno u dzieci jak i u dorosłych;
• silny odruch wymiotny;
• nadpobudliwość nerwowa;
• długie, monotonne lub szczególnie nieprzyjemne zabiegi chirurgiczne, protetyczne, wyciski szczęki u osób z silnym odruchem wymiotnym;
• usuwanie złogów nazębnych.